Λοιπόν, η φαινομενική σχιζοφρένεια του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στην αρχή έμοιαζε απλώς γελοία -αντιπολίτευση στις πρακτικές της κυβέρνησης από το κόμμα–, πλέον έχει γίνει το όχημα συγκάλυψης ολοκληρωτικών πρακτικών και εφησυχασμού: την ώρα που «σύντροφοι» Υπουργοί και Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουν «το δίκαιο των καταλήψεων στέγης για τους πρόσφυγες», ο Τόσκας πραγματοποιεί ένα θεαματικό πογκρόμ, με τις ευχές του ΑΠΘ και της Εκκλησίας, ενάντια σε τρεις καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη, πετώντας στον δρόμο οικογένειες, ασθενείς και τραυματισμένους από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, ο Μουζάλας εγκλείει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης πρόσφυγες πολέμου, πολιτικούς και οικονομικούς, υπόσχεται ότι θα τους επαναπροωθήσει με χαρτζιλίκι 300 ευρώ στο Αφγανιστάν και ζητά ταπεινά συγγνώμη από τον φασιστοειδή Δένδια για τις διαμαρτυρίες του όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ο Καμίνης ευαγγελίζεται εκκαθάριση των Εξαρχείων και το προσφυγικό περνά σε άλλο επίπεδο.
Φαίνεται πως μετά την Τουρκία, όπου μαίνεται μία μάχη χαρακωμάτων αντίθετων αστικών συμφερόντων και φασιστικών λογικών, του πολιτικού Ισλάμ του Ερντογάν και των κεμαλιστών στρατοκρατών, ενώ η κατάπτυστη συμφωνία Ευρώπης και Τουρκίας για το προσφυγικό τίθεται εν αμφιβόλω, το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν και του ΙΣΙΣ έγινε για τον Μουζάλα μία ακόμα χώρα εγγυήτρια της ασφάλειας των ακρωτηριασμένων και κυνηγημένων του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Ο δε Τόσκας που μιλά ανερυθρίαστα για δημόσιους χώρους και πολιτική έκφραση έξω από τον εγκλεισμό των καταλήψεων, υποκρίνεται ότι δεν κατανοεί πως, όσο εντείνεται η κατάσταση εξαίρεσης για ντόπιους και μετανάστες και όσο διευρύνεται για να περιλάβει και άλλες κατηγορίες πολιτών, τόσο οι χώροι αντίστασης και αλληλεγγύης θα εξαπλώνονται σαν τη φωτιά, τόσο οι καταλήψεις θα γίνονται τα μόνιμα κέντρα αγώνα μέχρι την τελική σύγκρουση και την απελευθέρωση των καταπιεσμένων. Η Εκκλησία της Ελλάδας, αυτό το καρκίνωμα αιώνων που κατέχει μεγάλο μέρος του δημόσιου πλούτου και χαίρει, αδιάλειπτα από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα, φοροαπαλλαγών και διευκολύνσεων, ισοπέδωσε μία κατάληψη γιατί ακριβώς αντίκειται στις αρχές της: εκεί που στο Ορφανοτροφείο διδάχτηκε προς όλη την κοινωνία της Θεσσαλονίκης η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά, η Εκκλησία, με τα πύρινα κηρύγματα μίσους του Άγριου Θεσσαλονίκης, θέλει να χτίσει οίκο πλουτισμού και μισαλλοδοξίας.
Η φασίζουσα στροφή Καμίνη ενάντια στις καταλήψεις στέγης στην Αθήνα, με τη δικαιολογία ότι είναι επικίνδυνες για τους πρόσφυγες, απαντάται από τα ίδια τα δεδομένα και από τα λεγόμενα των προσφύγων: την ώρα που ο Καμίνης «φιλοξενεί» 60-70 άτομα με ανύπαρκτες υπηρεσίες υγείας, τροφής και στέγασης, οι εκατοντάδες πρόσφυγες που ζουν στις καταλήψεις εντάσσονται στον κοινωνικό ιστό της πόλης με αξιοπρέπεια, με αυτοδιαχείριση και αλληλοκατανόηση. Οι πρόσφυγες γνώρισαν κοντά μας μία άλλη κοινωνία, αυτή της ισότητας και της ελευθερίας, ενάντια στις ναζιστικές ρητορείες και πράξεις του κράτους, των υπουργείων του, της αυτοδιοίκησης και της εκκλησίας.
Ο Καμίνης διατείνεται ότι οι καταλήψεις δεν είναι αναγκαίες γιατί οι πρόσφυγες μπορούν να φιλοξενηθούν στα κρατικά κέντρα στην περιφέρεια των πόλεων. Η Ομάδα Υγείας του Πεδίου του Άρεως επιχειρεί στην Πλατεία Βικτωρίας για 10 συναπτούς μήνες και φροντίζει υγειονομικά τους πρόσφυγες από τότε που τα σύνορα ήταν «ανοικτά» μέχρι σήμερα. Οι εικόνες μας από τη Σκάλα Συκαμινιάς στη Λέσβο μέχρι την Ειδωμένη, όλο αυτό το διάστημα, μας καθιστούν βέβαιους για το σχέδιο εξόντωσης του προσφυγικού πληθυσμού της χώρας.
Από τότε που έκλεισαν τα σύνορα και δημιουργήθηκαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι πρόσφυγες που έρχονται στη Βικτώρια μάς αφηγούνται για τις ανύπαρκτες υγειονομικές δομές των Άουσβιτς του Σχιστού, του Ελληνικού, της Μαλακάσας, του Ελαιώνα, μας καταγγέλλουν τον υποσιτισμό τους –μία μερίδα μακαρόνια κι ένα μπουκάλι νερό ημερησίως–, γεγονότα που, ως υγειονομικοί και αλληλέγγυοι στον τομέα της υγείας, διαπιστώνουμε ιδίοις όμμασι με μεγάλη ευκολία: αφρόντιστες χρόνιες νόσοι (λ.χ. διαβήτης, υπέρταση, καρδιαγγειακά), υποτροπιάζουσες ιώσεις, λοιμώξεις του αναπνευστικού και δερματικές ασθένειες, αδυναμία και κόπωση, ψυχολογική καταπόνηση και παραίτηση. Στα χέρια μας έχουμε φωτογραφίες από διαγνώσεις γιατρών νοσοκομείων και ΜΚΟ, οι οποίοι απλώς γράφουν την αγωγή χωρίς να χορηγούν τα φάρμακα στους ασθενείς πρόσφυγες, οι οποίοι τα ζητούν και τα λαμβάνουν από εμάς.
Αυτό επιθυμεί το κράτος και ο Καμίνης για τους πρόσφυγες: αποκομμένοι από την κοινωνική ζωή της πόλης, χιλιόμετρα μακριά από σπίτια και καταστήματα, χωρίς φαγητό, νερό και φάρμακα, επιβιώνουν πεταμένοι στα σκουπίδια, ώστε να εμπεδωθεί μία διπλή εικόνα: στην ελληνική κοινωνία, ότι βρήκαμε επιτέλους τον παρία που ζει χειρότερα από εμάς, ενισχύοντας τα ρατσιστικά αντανακλαστικά της χώρας και την υπομονή απέναντι στην
καταστολή, και στους πρόσφυγες σε αναμονή στην «ασφαλή» Τουρκία, στη Συρία και το Αφγανιστάν, στη Β. Αφρική και το Πακιστάν, ότι αν έρθετε στη «φιλόξενη Ελλάδα», θα σας εξοντώσουμε, οπότε μείνετε καλύτερα εκεί που είστε. Τα εκατομμύρια ευρώ που διατίθενται στο κράτος και τις ΜΚΟ για το προσφυγικό είναι προφανές ότι καταλήγουν στις προσωπικούς λογαριασμούς των κερδοσκόπων κυβερνητικών και φιλάνθρωπων.
Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς, ανήκοντες στην πλευρά των καταπιεσμένων και των μη ευνοημένων, θα αντιτάσσουμε για πάντα την αλληλεγγύη προς όλους τους κολασμένους του πλανήτη ως ένα από τα όπλα μας. Οι καταλήψεις μας, ως οικειοποίηση των δημόσιων χώρων που ανήκουν στην κοινωνία στην οποία ζούμε, είναι ο πολιτισμός μας που αντιπαλεύει τη βαρβαρότητα της κρατικής βίας, του εκκλησιαστικού ρατσισμού, της κοινωνικής αδιαφορίας. Είναι ένας πολιτισμός αλληλεγγύης και ανθρωπιάς με πολιτικό πρόσημο την αυτοοργάνωση, την αυτοδιάθεση, την αυτονομία κοινοτήτων και ατόμων. Είναι πολιτισμός του παρελθόντος και ο πολιτισμός του μέλλοντός μας, όσο κι αν οι εξουσιαστές αρνούνται να το κατανοήσουν.
Είμαστε αμείωτα αλληλέγγυοι στις καταλήψεις που λήστεψε το κράτος και οι θεσμοί του από την κοινωνία του αγώνα, και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις απειλές αυτών που επιδιώκουν συστηματικά τη μαζική εξόντωση των προσφύγων και των αλληλέγγυων.
Προτάσσουμε το δίκαιο απέναντι στη «δικαιοσύνη» τους, την αλληλεγγύη απέναντι στη βδελυρή φιλανθρωπική τους υποκρισία, την κοινότητα απέναντι στον εγκλεισμό, τον αγώνα απέναντι στην εξουσία. Θα νικήσουμε.
Ομάδα Υγείας της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης του Πεδίου του Άρεως